με τον Κώστα Κετσετζόγλου
@ Εμοιαζε η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη, που έλεγε κι ο Βασίλης. Μόνο αυτή h κραυγή του Δέλλα ακούστηκε σαν οργασμός ζωής μέσα σε ένα ακαθόριστο βουητό των πληγωμένων. Οταν έχει κάνει τέτοια νίκη η ΑΕΚάρα μέσα στην Τούμπα και στην αίθουσα τύπου, που δεν ήρθε κανείς, ακούγονται από το βάθος συνθήματα από τα παλιά σαν τον "βαριά βαριά του ΠΑΟΚ η φανέλα, όποιος δεν μπορεί να πάει στα μπουρδέλα", που έλεγε κι ο... Τσιρίλο, η ηδονή είναι μεγάλη. Σαν την νίκη. Σαν την πρόκριση.
@ Και βέβαια μπορούν τώρα να περάσουν όλοι οι αναλυτές-μελλοντολόγοι από το γραφείο του Μανόλο ή τα αποδυτήρια των παικτών της ΑΕΚ στα Σπάτα και να παραδώσουν τις ταυτότητες τους. Ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω την βεβαιότητα κάποιων μετά το 0-0 του ΟΑΚΑ πως η ΑΕΚ έχει... αποκλειστεί ενώ υπήρχε μπροστά μια ρεβάνς στην οποία ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να σκοράρει και να μην δεχτεί γκολ. Αυτός ο ΠΑΟΚ που είδαμε στην Αθήνα, αυτός ο ΠΑΟΚ των τελευταίων αγώνων, αυτός ο ΠΑΟΚ που ακόμη κι όταν έβγαινε δεύτερος δεν μπορούσε να νικήσει την ΑΕΚ μέσα στην Τούμπα. Η πρόκριση ήταν 50-50 και όπως φάνηκε χθες η πιο βαριά φανέλα, ο καλύτερος προπονητής, οι πιο ποιοτικοί παίκτες απλά κέρδισαν. Φανταστική πράγματι η ατμόσφαιρα της Τούμπας, πύρινη έδρα αλλά η φανέλα της ΑΕΚ είναι πολλή βαριά για να λυγίσει από τέτοια πράγματα.
@ Από το πρώτο λεπτό φάνηκε πως η ΑΕΚ είχε ατσάλινη θέληση, άψογο σχέδιο και τρόπο να φτάσει στη νίκη ποντάροντας στις αδυναμίες του ΠΑΟΚ. Στις στημένες φάσεις. Με τον ίδιο τρόπο χτύπησε και τα τέσσερα φάουλ ο Σκόκο με εμφανή στόχο να εκμεταλευτεί η ομάδα την υπεροπλία σε ψηλούς και την αδυναμία του ΠΑΟΚ να καθαρίσει τέτοιες φάσεις. Δύο δοκάρια είχε στον πρώτο αγώνα, γκολ στον αγώνα πρωταθλήματος, την τεσσάρα, έτσι ήρθε και χθες το γκολ. Η ΑΕΚ έκανε το παιχνίδι της, κοίμησε τον ΠΑΟΚ, έκανε την Τούμπα να σιγήσει πριν ακόμη το γκολ. Και ο Κολοσσός μας, ο παικταράς μας τελείωσε το παιχνίδι. Ετσι ήρεμα κι απλά με την ΑΕΚ στην καρδιά που έλεγε, παρά μία... λέξη, εκείνο το συνθηματάκι στον εσωτερικό τοίχο της θύρας 21. Γραμμένο από τότε που η ΑΕΚ, σαν χθες, πέρναγε στους τέσσερις της Ευρώπης με ήρωα έναν πρώην παίκτη του Αρη. Τον Νίκο Χρηστίδη. Χθες τον έλεγαν Τραϊανό Δέλλα και δεν χρειάστηκε ούτε παράταση, ούτε πέναλτι.
@ Πρώτη φορά ήμουν τόσο ήρεμος μέσα στην Τούμπα. Μια φορά μόνο έφυγε ο Βλάνταν από την μαγική μπαλιά του Γκαρσία, το έχασε. Τέλος. Από τις πιο εύκολες νίκες και προκρίσεις της ΑΕΚ, που κέρδισε σερί εκτός έδρας τον Πανθρακικό, την Λάρισα, τον ΠΑΟ και χθες τον ΠΑΟΚ. Από τους πρόωρους τελικούς μεταξύ των τεσσάρων που έβγαλε η κληρωτίδα η ΑΕΚ είναι αυτή που πέρασε. Που ξεχώρισε. Στο ΟΑΚΑ θα είναι ωραία στις 30 Απριλίου. Η κούπα που τόσο περιμένουμε από εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ μια εβδομάδα μετά την απόλυτη ήττα, είναι κοντά. Την έχουμε αγγίξει. Την έχουν αγγίξει τα παιδιά μας και ο προπονητής μας. Δεν μπορεί να το χάσουμε τώρα.Αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό. Ας απολαύσουμε τις στιγμές, σε μια χρονιά που πήγε τόσο χάλια στο πρωτάθλημα. Η ΑΕΚάρα πέρασε σαν ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε σαν ΠΑΟΚ. Απλά.
@ Για τα άλλα που έγιναν από την ώρα που μπούκαραν οι κάφροι να πω ένα μεγάλο μπράβο στην ΑΕΚ που ξαναμπήκε στο γήπεδο για τα δευτερόλεπτα που παίχτηκαν για να λήξει το ματς και έσωσε τον ΠΑΟΚ από την απόλυτη καταστροφή και ακόμη ένα μεγάλο κρίμα. Για τον ΠΑΟΚ που προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να υπερβεί τον εαυτό του και τώρα φαίνεται πως μπαίνει σε δρόμο χωρίς επιστροφή προς τα εκεί που ήταν. Στην απόλυτη μιζέρια. Η τύχη το έφερε έτσι ώστε να τον στείλει εκεί που... ήταν η ομάδα που προσπάθησαν τόσα χρόνια να εκτοπίσουν από τηνν τριάδα των μόνιμων διεκδικητών λες και δυο χρονιές μπορούν να αλλάξουν το στάτους 80 χρόνων που χτίστηκε με τόσες νίκες, τόσους τίτλους και τόσο βάρος φανέλας που, με όλο τον σεβασμό, μπροστά του αυτή του ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι πούπουλο. Αυτά τα λίγα. Καλή επιστροφή να έχουμε όσοι είχαμε την τύχη να ακούσουμε αυτή την υπέροχη σιωπή. Η στήλη είναι αφιερωμένη στα αδέρφια μας, στα φαντάσματα της ORIGINAL Θεσσαλονίκης που τα είπαν όλα μια μέρα πριν γίνουν. Ο Θεός είναι πάντα μαζί μας. Καλημέρα υπέροχη ΑΕΚάρα μου. Οπου κι αν είσαι.
@ Για τα άλλα που έγιναν από την ώρα που μπούκαραν οι κάφροι να πω ένα μεγάλο μπράβο στην ΑΕΚ που ξαναμπήκε στο γήπεδο για τα δευτερόλεπτα που παίχτηκαν για να λήξει το ματς και έσωσε τον ΠΑΟΚ από την απόλυτη καταστροφή και ακόμη ένα μεγάλο κρίμα. Για τον ΠΑΟΚ που προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να υπερβεί τον εαυτό του και τώρα φαίνεται πως μπαίνει σε δρόμο χωρίς επιστροφή προς τα εκεί που ήταν. Στην απόλυτη μιζέρια. Η τύχη το έφερε έτσι ώστε να τον στείλει εκεί που... ήταν η ομάδα που προσπάθησαν τόσα χρόνια να εκτοπίσουν από τηνν τριάδα των μόνιμων διεκδικητών λες και δυο χρονιές μπορούν να αλλάξουν το στάτους 80 χρόνων που χτίστηκε με τόσες νίκες, τόσους τίτλους και τόσο βάρος φανέλας που, με όλο τον σεβασμό, μπροστά του αυτή του ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι πούπουλο. Αυτά τα λίγα. Καλή επιστροφή να έχουμε όσοι είχαμε την τύχη να ακούσουμε αυτή την υπέροχη σιωπή. Η στήλη είναι αφιερωμένη στα αδέρφια μας, στα φαντάσματα της ORIGINAL Θεσσαλονίκης που τα είπαν όλα μια μέρα πριν γίνουν. Ο Θεός είναι πάντα μαζί μας. Καλημέρα υπέροχη ΑΕΚάρα μου. Οπου κι αν είσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου