Αποκρατικοποιήσεις τώρα...

Αναβολή μια εβδομάδας στη δίκη Ψωμιάδη

Δικαιοσύνη του κώλου για μια ακόμα φορά...

Πηγή: aek365.gr

Αναβολή μιας εβδομάδας πήρε η εκδίκαση της υπόθεσης Ψωμιάδη, καθώς ο ισχυρός άνδρας της Καβάλας δεν παρέστη σήμερα το πρωί στο Εφετείο, με την αιτιολογία της... ασθένειας. Συγκεκριμένα, φίλος του Μάκη Ψωμιάδη, προσκόμισε στο δικαστήριο έγγραφο νοσηλείας, από τις 14 Μαΐου, του πρώην προέδρου της ΑΕΚ, με διάγνωση χρόνιας αναπνευστικής πνευμονοπάθειας... Στο συγκεκριμένο έγγραφο, ο θεράπων ιατρός δεν εξηγεί πότε θα δοθεί εξιτήριο στον Ψωμιάδη, ωστόσο σε κάθε περίπτωση το δικαστήριο όρισε νέα διαδικασία για τις 25 του μήνα.

Επανήλθε το Blogger !

Blogger is back

What a frustrating day. We’re very sorry that you’ve been unable to publish to Blogger for the past 20.5 hours. We’re nearly back to normal — you can publish again, and in the coming hours posts and comments that were temporarily removed should be restored.  Thank you for your patience while we fix this situation.  We use Blogger for our own blogs, so we’ve also felt your pain.

Here’s what happened: during scheduled maintenance work Wednesday night, we experienced some data corruption that impacted Blogger’s behavior. Since then, bloggers and readers may have experienced a variety of anomalies including intermittent outages, disappearing posts, and arriving at unintended blogs or error pages. A small subset of Blogger users (we estimate 0.16%) may have encountered additional problems specific to their accounts. Yesterday we returned Blogger to a pre-maintenance state and placed the service in read-only mode while we worked on restoring all content: that’s why you haven’t been able to publish.  We rolled back to a version of Blogger as of Wednesday May 11th, so your posts since then were temporarily removed. Those are the posts that we’re in the progress of restoring.

Again, we are very sorry for the impact to our authors and readers.  We try hard to ensure Blogger is always available for you to share your thoughts and opinions with the world, and we’ll do our best to prevent this from happening again.

ORIGINAL πάρτι για τους Πρωταθλητές

Πηγή: aek365.gr

Ναι ρε μάγκες, το αξίζατε. Ποιος κουράστηκε άλλωστε να σας περιμένει. Η Φιλαδέλφεια είχε βάλει από νωρίς τα καλά της και περίπου στις 12 τα μεσάνυχτα, η κινητικότητα άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονη, παρόλο που το πούλμαν δεν είχε φτάσει ακόμα στη Λαμία. Και ποιος νοιάζεται... Οι 200 έγιναν 500 και αυτοί με τη σειρά τους 1000. Και όσο περνούσε η ώρα, τόσο ο κόσμος αυξανόταν. Από τη 1 οι Ενωσίτες άρχισαν να στήνουν ένα όμορφο πάρτι και όσο ζύγωνε η ώρα της μεγάλης υποδοχής, τόσο το γλέντι «άναβε».

Οι μάγκες έφτασαν στα διόδια των Αφιδνών και από εκεί με μηχανοκίνητη πορεία και με τιμές ηρώων έπιασαν τη Δεκελείας. Γύρω στις 2.30 το πούλμαν κάνει την εμφάνισή του, ωστόσο ποτέ δεν έφτασε στον προορισμό του. «Να ‘τοι, Να ‘τοι οι πρωταθλητές». Στο ύψος του γηπέδου ο κόσμος ξεσπά και οι παίκτες αναγκάζονται να κατέβουν και να πάνε με τα πόδια μέχρι τα γραφεία της Ερασιτεχνικής. Όχι όλοι. Ο Μπακαούκας, με το κύπελλο αγκαλιά, μεταφέρεται στα χέρια. Το πραγματικό, το ORIGINAL γλέντι, μόλις έχει ανάψει για τα καλά.

Οι παίκτες ανεβαίνουν στο μπαλκόνι και ο Δημήτρης Χατζηχρήστος δίνει το σύνθημα. Από πάνω ο πρόεδρος, από κάτω περισσότεροι από 2500 οπαδοί και η φιέστα που όλοι ονειρευόντουσαν, έχει ξεκινήσει. Τον... λόγο τώρα έχουν οι παίκτες. Σαν οπαδοί και όχι σαν παίκτες, ξεκινάνε τα συνθήματα και στη Φιλαδέλφεια η νύχτα έχει γίνει μέρα. Το πάρτι τίτλου συνεχίζεται και όλο είναι τόσο όμορφα που κανείς δεν φεύγει. Για μισή ώρα η Φιλαδέλφεια... ζωντάνεψε και πάλι, μέσα σε μία εβδομάδα.

Όσο κουρασμένοι και αν είναι οι παίκτες και έχοντας δίπλα ακριβώς τις συντρόφους τους, δεν θέλουν να φύγουν από το μπαλκόνι. Δεν σταματάνε να τραγουδάνε και να δίνουν τον ρυθμό στον κόσμο. Οι στιγμές είναι για αυτούς και τους ΑΕΚτζήδες που καρτερικά τους περίμεναν, αψηφώντας το προχωρημένο της ώρας. Όσοι ήταν εκεί, δεν μπορούν να περιγράψουν τις στιγμές. 

Όσοι δεν κατάφεραν να είναι «παρών» στο πρώτο ραντεβού, απόψε στο ΟΑΚΑ η ομάδα χάντμπολ θα τους περιμένει. Όλοι εκεί και για τους μάγκες του Αρβανίτη, που το αξίζουν και με το παραπάνω.

ΑΕΚ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ 2011 στο HANDBALL !!!

Μπράβο στα παιδιά του Handball....


Γράφει ο Γ. Τσακίρης στο exedrasports.gr


Ηταν 7 Μαΐου του 1989 όταν ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος στο 83ο λεπτό «κάρφωνε» την εστία του Ολυμπιακού έπειτα από εκείνο το μυθικό ένα – δυο που είχε προηγηθεί με τον Μίροσλαβ Οκόνσκι από το χώρο της σέντρας του ΟΑΚΑ…

Είναι 7 Μαΐου του 2011 όταν ο Χριστόφορος Μπακαούκας στο 59.57 σκόραρε και έκανε το 22-23 και χάρισε στην ΑΕΚ το πρώτο της πρωτάθλημα στο χάντμπολ μέσα στην Θεσσαλονίκη κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ που είχε την κούπα στο… σπίτι του!

Προσωπικά τη συγκεκριμένη κούπα ιστορικά για την ΑΕΚ την κατατάσσω την πιο γνήσια μετά την κούπα που είχε σηκώσει με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο το 1989 και μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος μπάσκετ το 2002 όταν κατάφερε το 0-2 να το κάνει 3-2 και να πανηγυρίσει την επιστροφή στο θρόνο της η Βασίλισσα του ελληνικού μπάσκετ! Τέτοιες κούπες, τόσο γνήσια κατακτημένες, μόνο η ΑΕΚ μπορεί όπως αποδείχτηκε (και) σήμερα στην Θεσσαλονίκη στον αγώνα της Ενωσης με τον ΠΑΟΚ στο χάντμπολ…

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Γιάννη Αρβανίτη και τα «παιδιά» του της ομάδας χάντμπολ για την κατάκτηση αυτού του «αντρικού» πρωταθλήματος. Το άξιζαν όσο λίγοι… Εδωσαν και τη ψυχή τους. Απέδειξαν ότι ο αθλητισμός της καρδιάς, της φανέλας, του σεβασμού στην ιστορία μίας ομάδας μεγάλης όπως είναι η ΑΕΚ, υπάρχουν ακόμη στην Ελλάδα το 2011. Γιατί αυτοί οι αθλητές παίζουν βλέποντας το χρώμα του χρήματος όταν υπάρχουν προϋποθέσεις. Κλέβουν ώρες και πολύτιμο χρόνο από τις δουλειές τους για να φτάσουν στην κορυφή και να δώσουν χαρά και κούπες στην ΑΕΚ και τον κόσμο της…

Αυτή η κούπα αξίζει και στη διοίκηση της Ερασιτεχνικής για όσα έχει μπορέσει (με τα ελάχιστα που διαθέτει) να κάνει για το σωματείο και τη συγκεκριμένη ομάδα. Αξίζει στους αφανείς ήρωες (όπως ο Κώστας Σταματιάδης) και σε όλα τα μέλη της Μάνας ΑΕΚ που δεν τη ξεχνάνε και τη στηρίζουν όσο μπορούν…

Υγ: Μην ξεχνάτε: Δώστε δύναμη σε αυτήν την ΑΕΚ, στην πρωταθλήτρια ΑΕΚ, με ένα μήνυμα: Στείλτε την αγαπημένη σας λέξη: ΑΕΚ στο 54534 και στηρίξτε την προσπάθεια…

Καλό ταξίδι καλέ μου άνθρωπε...

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην Εντατική Μονάδα του "Ερυθρού Σταυρού" λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011, λίγο μετά τις 7 το πρωί λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του. Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954 στην ταινία Μαγική Πόλις του Κούνδουρου. Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε σε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Συννεφιασμένη Κυριακή, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή. Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με το Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.

Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλα, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο. Τη δεκαετία του '80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Σωματείου Παραγωγών. Ήταν μόνιμος κάτοικος της Αθήνας. Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, και είχαν δύο γιους.

Απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011 στις 7:10 το πρωί, ενώ νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός

Αριστοφανικός ήρωας, πρωταγωνιστής του Θεάτρου Σκιών, ή μήπως η ψυχή του καθημερινού λαϊκού ανθρώπου αυτού του τόπου;

Οι κορυφές ενός τριγώνου μέσα στο οποίο κινούνται οι χαρακτήρες που έχει ερμηνεύσει αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος, ο δικός μας άνθρωπος: ο Θανάσης Βέγγος.

Την πληθωρική παρουσία του Βέγγου στον ελληνικό κινηματογράφο, αλλά και τη μετρημένη, σεμνή και συγκροτημένη προσωπικότητά του, συμπυκνώνει ο Γιάννης Σολδάτος στο ντοκιμαντέρ "Ένας άνθρωπος παντός καιρού", που προβάλλεται αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους.

Σχολείον… η Μακρόνησος

Ο Βασίλης Βέγγος, γιος του ηθοποιού, σε μια από τις σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις του, μιλά στο φακό του Σολδάτου για τον πατέρα του. "Στην Κατοχή, ο παππούς ήταν οργανωμένος στο ΕΑΜ και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά, όταν ο πατέρας κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, να πάει βεβαίως στη Μακρόνησο", λέει. Και συνεχίζει: "Θα έλεγα ότι ο πατέρας θα πρέπει να είναι από τους λίγους, αν όχι ο μοναδικός, που η Μακρόνησος του 'έκανε καλό', μακροπρόθεσμα. Γιατί αν δεν είχε πάει στη Μακρόνησο, δε θα είχε γνωρίσει το Νίκο Κούνδουρο, και κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν μέχρι και σήμερα ένας πάρα πολύ καλός κατασκευαστής δερμάτινων ειδών (…) Εκεί κάποια στιγμή γνωρίστηκαν με το Νίκο Κούνδουρο και έκαναν κάποια σκετσάκια για τις γιορτές. Οπότε ο Νίκος, όταν απολύονταν σαν, του είπε: "Θανάση, κάποια στιγμή, θα κάνουμε ταινία και θα σε φωνάξω και σένα να πάρεις μέρος", έτσι κι έγινε. Ο πατέρας, βέβαια, όταν απολύθηκε, επέστρεψε στην κανονική του δουλειά, κάπου στο Μοναστηράκι, αν θυμάμαι καλά, και ξέχασε τελείως την ιστορία του Κούνδουρου, ώσπου κάποια στιγμή, όταν ο Νίκος ετοιμαζόταν να γυρίσει την πρώτη του ταινία, τη 'Μαγική Πόλη', τον φώναξε (…)".

Ο συναγωνιστής

Από τη μεριά του ο Νίκος Κούνδουρος, θυμάται: "Το Βέγγο τον γνώρισα στο Μακρονήσι. Ήμουνα σ' ένα βουνό επάνω και προσπαθούσα να στήσω ένα αντίσκηνο να κοιμηθώ, ανάμεσα στη μάζα του λόχου, στα τέσσερις χιλιάδες αντίσκηνα παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, ανάμεσα σε τέσσερις χιλιάδες ανθρώπους, τρομαγμένους και κουρασμένους. Πήγα στην κορυφή του βουνού, με την ευλογία της διοίκησης, να στήσω τη σκηνή μου και τη ζωή μου. Κι εκεί που καθόμουνα και χάζευα και κοίταζα πως ν' αρχίσω, μόνος τελείως, μ' ένα αντίσκηνο πεταμένο χάμου, μ' ένα σκεπάρνι και με πασσάλους, βλέπω μια σιλουέτα περίεργη, μέσα σ' αυτές τις φοβερές χλαίνες που μας δίνανε, τις βρώμικες, ξεσκισμένες. Καταφθάνει, κουβαλώντας σανίδια από κιβώτια κι ένα σφυρί. Έφτιαξε κάτι, μια κατασκευή, ένα επίπεδο με τις σανίδες, και μου λέει ξαφνικά: 'Συναγωνιστή -ευλογημένη λέξη, που τελικά έχει γίνει ρετσινιά- συναγωνιστή, θα πεθάνεις', λέει. 'Το βράδυ κάνει κρύο. Βάλε την κουβέρτα σου πάνω στα σανίδια.. Λέω: 'Εσένα τι σε νοιάζει αν πεθάνω εγώ; Κι εσύ θα πεθάνεις'. Ούτε γέλασε καν ούτε και δε γέλασε. Πήρε τη διαλυμένη σκηνή κι άρχισε να τη στήνει μέσα στους πασσάλους της. Τον χάζευα, σκεφτόμουνα πως αυτός ή τρελός είναι ή άγιος. Τέλος πάντων, το ίδιο κάνει. Έκανα διάφορες σκέψεις, αφηρημένος και κουρασμένος, αλλά έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου με το Βέγγο. 

Έμεινε μαζί μου όλα τα χρόνια της Μακρονήσου. Είχα χρεωθεί την κατασκευή ενός θεάτρου -ήμουν τριτοετής της αρχιτεκτονικής τότε. Πήγα στη διοίκηση και λέω: 'Αυτόν το μισότρελο φαντάρο να μου τον δώσετε'. Κι έτσι βρέθηκα να φτιάχνω το θέατρο με το Θανάση βοηθό. Στήσαμε τη σκηνή, ανεβάσαμε το πρώτο έργο, και να ο Βέγγος ηθοποιός και να ο Βέγγος πρωταγωνιστής και να ο Βέγγος αγαπημένος ολόκληρου του τάγματος, και να ο Βέγγος η ανακούφισή μας, η λύτρωση μας και το χαμόγελό μας". 

Ο Τάσος Ζωγράφος, απέναντι από την κάμερα του Γιάννη Σολδάτου, λέει: "Ο Θανάσης κι ο Νίκος ο Κούνδουρος κι εγώ πρωτοκάναμε τις πρώτες θεατρικές δουλειές στη Μακρόνησο (…) Η Μακρόνησος είναι, για μένα και για το Θανάση, εφαλτήριο. Από κει κινήσαμε και κάναμε αυτό που κάναμε".

Μια σύγχρονη αριστοφανική φιγούρα

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης, είναι ένας ακόμη από αυτούς που μιλούν για το Θανάση Βέγγο, στο ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σολδάτου. "Ο Βέγγος φέρνει μαζί του όλη την ιστορία της κωμωδίας, χωρίς να το έχει συνειδητοποιήσει απόλυτα, χωρίς να το ξέρει. Η καταγωγή του είναι από το αρχαίο θέατρο, την παντομίμα, φτάνει στο τσίρκο, το βωβό κινηματογράφο, Μπάστερ Κίτον, αδελφοί Μαρξ, μέχρι σήμερα", λέει ο Μιχαηλίδης. Και λίγο μετά, μιλώντας για τη συνεργασία μαζί του στην 'Ειρήνη' του Αριστοφάνη, που ανέβηκε στην Επίδαυρο, λέει: "Εγώ είδα στο Βέγγο τον τέλειο αριστοφανικό ήρωα. Του ταίριαζε του Βέγγου αυτή η αίσθηση κι αυτή η λαϊκή κωμική διάσταση που έχει ο Αριστοφάνης στα έργα του".

Ο κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος, από τη μεριά του, υποστηρίζει: "Ο αριστοφανικός ήρωας είναι αστείος δεν είναι χωρατατζής. Είναι άλλο πράγμα το αστείο που έχει σχέση με το άστυ και την αστική αντίληψη κι άλλο πράγμα το χωρατό που έχει σχέση με το χωριό και με το χοντρό χιούμορ. Ο Αριστοφάνης είναι Αθηναίος πολίτης κι ασχολείται με τους αθηναϊκούς θεσμούς, όπως ακριβώς ο Βέγγος είναι Αθηναίος πολίτης, Έλληνας πολίτης, μικροαστός ή αν θέλέτε λούμπεν προλετάριος, ο οποίος προσπαθεί όμως να ενταχθεί μέσα στη μικροαστική αντίληψη, να βρει την καλή, να πιάσει το κόλπο, να μπορέσει να επιβιώσει με χίλια μέσα, όπως ακριβώς κι ο Καραγκιόζης προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στο Σαράϊ του Πασά(…)".

Πίσω από το μπερντέ του Θεάτρου Σκιών

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η παρουσία του Βέγγου έχει την αυθεντικότητα του Καραγκιόζη. Σύμφωνα με τον Κούνδουρο, "Ο Βέγγος κι ο Καραγκιόζης είναι πρωτοξάδεφοι. Γεννηθήκανε από την ίδια αστείρευτη πηγή που λέγεται λαός, έζησαν στον ίδιο γεννοβόλο χώρο που λέγεται Ανατολή. Είναι η φιλοσοφία τους το κυρίαρχο χαρακτηριστικό που ενώνει τον Καραγκιόζη με το Βέγγο, και η λαϊκοσύνη τους, επίσης". 

Από τη μεριά του ο Πάνος Γλυκοφρύδης έχει διαφορετική άποψη: "Δεν πιστεύω πως έχει καμία σχέση με τον Καραγκιόζη. Δεν έχει δηλαδή αυτή τη λαϊκότητα του Καραγκιόζη, με το χοντρό καλαμπούρι, το χοντρό αστείο κλπ. Και κάτι άλλο: είναι σκιά ο Καραγκιόζης".

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γρηγόρης Γρηγορίου: "Ο Βέγγος είναι κι αυτός ένας λαϊκός ήρωας όπως είναι κι ο Καραγκιόζης, αλλά μεταξύ τους δεν υπάρχει καμία ουσιαστική σχέση. Ο ένας είναι σκιά κι ο άλλος είναι άνθρωπος και μάλιστα σπαρταριστός άνθρωπος"

Και ο Γιώργος Λαζαρίδης: "Δε νομίζω ότι γεφυρώνεται πουθενά ο Θανάσης των ταινιών με τον Καραγκιόζη του Θεάτρου Σκιών. Είναι δύο γεωμετρικά αντίθετοι ήρωες, αντιήρωες. Ο Θανάσης είναι ο κινητικός, ο ακούραστός, αυτός που δε σταματάει σε κανένα εμπόδιο. Ο Καραγκιόζης είναι ο τεμπέλαρος, ο οποίος εν πάση περιπτώσει, κάνει μια αντίσταση αρνητική. Του Βέγγου η αντίσταση είναι ενεργητική(…)".

Ο Δήμος Αβδελιώδης, λέει πως: "Αν ο Καραγκιόζης εκφράζει τον οίστρο, την ετοιμότητα, την αμφισβήτηση απέναντι στην εξουσία αυτού του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα κι αυτό το παιγνιώδες που αγκαλιάζει τη ζωή σφιχτά, τότε αυτό μπορούμε να πούμε ότι το έχει και ο Βέγγος. Τρέχει γιατί αν είναι η ζωή ένα ποτό, ας πούμε, θα πρέπει να το πιει μέχρι την τελευταία σταγόνα. Αν είναι ένα φύσημα αέρα, πρέπει να αφεθεί σ' αυτό το φύσημα μέχρι τέλους (…)"

Κλείνοντας τις αναφορές ανθρώπων σχετικά με το Θανάση Βέγγο, όπως αυτές αποτυπώνονται στην ταινία του Γιάννη Σολδάτου, παραθέτω τα λόγια του Παντελή Βούλγαρη: "Νομίζω ότι ο Θανάσης δεν εκφράζει μόνο το σημερινό Έλληνα, φέρνει μνήμες από το παρελθόν. Φέρνει μνήμες από το Μικρασιάτη, από τον άνθρωπο του Εμφυλίου, από τον άνθρωπο της εξορίας, από τον άνθρωπο της μετά-εποχής του Εμφυλίου. Κουβαλάει πάρα πολλά πράγματα".

Ένας άνθρωπος παντός καιρού

Ο πολύ επιτυχημένος τίτλος του ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σολδάτου -ίδιος με εκείνον του βιβλίου του για το Βέγγο- ταιριάζει απόλυτα στον άνθρωπο στον οποίο αναφέρεται. Όσο για την ταινία, χαρακτηριστικό είναι το νευρώδες μοντάζ, που μόνον τέτοιο θα μπορούσε να είναι για να ακολουθήσει τους ρυθμούς του καταιγιστικού Θανάση Βέγγου. Παράλληλα με τα βήματα στη ζωή και την καριέρα του μεγάλου μας ηθοποιού ο Σολδάτος παρακολουθεί και την Ιστορία, παραθέτοντας επίκαιρα εποχής από τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα μας. Με τον τρόπο αυτό εκτός από τον ίδιο τον ήρωά του και τις ταινίες του, προσεγγίζει την Ιστορία, τοποθετώντας το Βέγγο μέσα σε αυτήν.

Χωρίς πλατειασμούς και με καλό σκηνοθετικό ρυθμό ο Γιάννης Σολδάτος δίνει ένα εμπεριστατωμένο πορτρέτο του Θανάση Βέγγου, μέσα από τις ταινίες του αλλά και μέσα από μαρτυρίες και αφηγήσεις προσωπικοτήτων. Εκτός από τους προαναφερθέντες, μιλούν στο ντοκιμαντέρ πολλοί ακόμη. Εμείς, αφού σας παροτρύνουμε να δείτε την ταινία, θα κλείσουμε με τα λόγια της ηθοποιού Βάσιας Τριφύλλη, γιατί μας αρέσουν: "Το να είσαι αριστερός δε σημαίνει η ψήφος που δίνεις, είναι ο τρόπος που ζεις. Και ο Θανάσης ζει σαν αριστερός".

Δεν θα κάνετε το άσπρο-μαύρο βασιζόμενοι στα «ζώα»

Πηγή: theplayer.gr

Το ξεκαθαρίζω εξ’ αρχής. Ανήκω σε αυτούς τους χιλιάδες φίλους της ΑΕΚ που βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ κι ενώ ήθελαν να χαμογελάσουν, δυσκολεύονταν. Δεν μου έβγαινε, μετά από αυτά που είδα, τόσο πριν την έναρξη του αγώνα, όσο και στο τέλος του.

Πάντως, δεν θα ρίξω την μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτά τα 500-1000 «ζώα» που με τα καφριλίκια τους μετέτρεψαν σε τραγωδία μια μεγάλη στιγμή για την ΑΕΚ. Και δεν θα το κάνω γιατί την δυνατότητα να κάνουν τέτοιου είδους ψευτομαγκιές, τους την δίνουν άλλοι.

Για τα όσα συνέβησαν, ξεκάθαρη ευθύνη έχει η ΕΠΟ και η αστυνομία. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε αυτά τα «ζώα» να κόβουν βόλτες μέσα στο γήπεδο και κανείς τους να μην συλλαμβάνεται. Είναι δυνατόν να μην απορείς, όταν βλέπεις τις αστυνομικές δυνάμεις να κάνουν ντου απλά για να τους απωθήσουν κι ενώ μπορούν να... τσακώσουν τους περισσότερους από αυτούς, να σταματάνε ξαφνικά; Και όχι μια και δυο φορές. Όλη την ώρα αυτό γινόταν.

Πριν από δύο χρόνια, στον τελικό με τον Ολυμπιακό συνέβησαν πολύ λιγότερα. Τότε, όμως, προφανώς κάποιοι ενδιαφέρθηκαν και είχαν ένα σχέδιο, έτσι ώστε να αποφευχθούν μεγάλης έκτασης επεισόδια. Αυτή τη φορά, αποδείχτηκε ότι κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά και τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι.

Δεν θα αφήσω, όμως, αυτούς τους κάφρους να μου χαλάσουν τη διάθεση. Προτιμώ να θυμάμαι τους υπόλοιπους Ενωσίτες που βρέθηκαν στο γήπεδο. Αυτούς που αποδοκίμαζαν τα «ζώα» και παρακινούσαν την αστυνομία να τους συλλάβει. Αυτούς που χειροκρότησαν ακόμα και τους παίκτες του Ατρομήτου, την ώρα που αυτοί έπαιρναν τα μετάλλιά τους.

Προτιμώ να θυμάμαι αυτή την ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ κούπα που πήρε η ΑΕΚ. Ναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ. Και ας φωνάζει ο κ. Σπανός και ο κ. -δεν έχω κόμπλεξ με την ΑΕΚ- Δώνης. Δεν γίνεται, κύριοι, να κάνετε εσείς το άσπρο, μαύρο. Εσείς και οι διάφοροι «αντικειμενικοί» που έκαναν λόγο για διαιτητική εύνοια της ΑΕΚ.

Και όλα αυτά εξαιτίας μιας πολύ οριακής φάσης, όπως το γκολ του Λυμπερόπουλου. Πότε, επιτέλους, θα κατανοήσουμε σε αυτή τη χώρα, ότι σε τέτοιου είδους φάσεις, η αμφιβολία είναι υπέρ του επιθετικού; Βέβαια, αν δεν το έχει μάθει αυτό ακόμα ένας προπονητής, όπως είναι ο κ. Δώνης, πως να έχεις την απαίτηση να το συνειδητοποιήσουν άλλοι σχετικοί-άσχετοι;

Μήπως ευνοήθηκε η ΑΕΚ και σε μια φάση του πρώτου ημιχρόνου, που ο Νεμπεγλέρας κάνει ένα δολοφονικό τάκλιν στον Λυμπερόπουλο; Αν δεν είναι αυτό κόκκινη κάρτα τότε ποιο είναι; Ή μήπως στο 76΄, ο Ολιβέιρα πήρε αγκαλιά τον Δέλλα τον... γουστάρει, οπότε δεν πρέπει να διαμαρτύρεται κανείς για πέναλτι;

Είπαμε. Μπορεί κάποιες καταστάσεις να μην μας άφησαν να χαρούμε αυτό το Κύπελλο όπως έπρεπε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να δημιουργούνται εντυπώσεις για δήθεν αδικίες. Σοβαροί να είμαστε.

Όσο για τις ανακοινώσεις, που κάνουν λόγο για… χάρισμα του Κυπέλλου, το μόνο που έχω να πω είναι ότι κάποια στιγμή οι γραφικότητες σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να σταματήσουν. Καλή η δημιουργία εντυπώσεων, αλλά όταν έχεις φάει τρία γκολ, μόνο ηθικός νικητής δεν είσαι σε ένα παιχνίδι. Και όποιος κάνει λόγο για διακοπή του αγώνα από τον Κάκο, καλό θα είναι να το σταματήσει για να μην ρεζιλεύεται. Συνήθως, όταν ένας διαιτητής δείχνει σέντρα και σφυρίζει τρεις φορές, σημαίνει λήξη αγώνα και όχι διακοπή. Εκτός κι άλλαξε και αυτός ο κανονισμός και δεν το έμαθα.

ΥΓ 1. Με τους... φιλήσυχους οπαδούς του Ατρόμητου, δεν είδα να ασχολήθηκε κανείς. Μάλλον παρακολουθούσαν ήρεμα-ήρεμα το παιχνίδι, χωρίς να σηκωθούν απ’ τις θέσεις τους ε; Γι’ αυτό και τους ευχαρίστησε η διοίκηση της ομάδας τους, άλλωστε…

ΥΓ 2. «Κρέμασμα» σε αυτούς που επιτέθηκαν (όπως αφήνεται να εννοηθεί από κάποια τηλεοπτικά πλάνα) σε ποδοσφαιριστές του Ατρομήτου. «Κρέμασμα», όμως και στους Σαρμιέντο, Σκόνδρα και Κάραλη, που αντεπιτίθενται. Ειδικά οι δύο τελευταίοι που την έπεσαν πισώπλατα σε έναν οπαδό της ΑΕΚ, πρέπει να νιώθουν και αυτοί μεγάλοι μάγκες.

ΥΓ 3. Τελικά αυτό το sold-out από τους φίλους του Ατρομήτου, για ποιο παιχνίδι έγινε; Αν δεν είχαν και την... συνδρομή άλλων οπαδών, πόσοι θα ήταν;

ΥΓ 4. Αγαπητέ κ. Δώνη, όταν τον Απρίλιο του 1995, ο ανεκδιήγητος Φίλιππος Μπάκας έδινε το κύπελλο στην ομάδα σου, με ένα κάλπικο πέναλτι, το ποδόσφαιρο ήταν... οίκος ανοχής; Όταν στο παιχνίδι πρωταθλήματος στο Περιστέρι, η ΑΕΚ έμεινε με δέκα παίκτες για καμιά ώρα, τι ήταν το ποδόσφαιρο; Μήπως είχες την ίδια γνώμη και στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, όταν ο Ατρόμητος εξασφάλισε την παραμονή του;

Βασίλισσα ξανά!

Πηγή: exedrasports.gr

Μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια η ΑΕΚ φτάνει ξανά στην κατάκτηση ενός τίτλου. Με σκόρερ τους Λυμπερόπουλο (28’), Μπάχα (77’) και Καφέ (85’) κέρδισε 3-0 τον Ατρόμητο και πανηγύρισε το 14ο κύπελλο της ιστορίας της! Πάντως, η γιορτή της Ενωσης χάλασε από τα επεισόδια εντός αγωνιστικού χώρου και στις εξέδρες.

Το ματς δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, καθώς η σκοπιμότητα κυριάρχησε, με την πρώτη «πραγματική» τελική προσπάθεια να λαμβάνει χώρα 27΄, σε ένα σουτ του Λυμπερόπουλου που έφυγε αρκετά άουτ. Ωστόσο, το σκορ άνοιξε ένα λεπτό αργότερα, όταν ο Καλαματιανός επιθετικός αυτήν τη φορά σημάδεψε σωστά, έπειτα από ασίστ και πολύ όμορφη ενέργεια του Σκόκο. Πάντως, η φάση είναι αρκετά αμφισβητούμενη, καθώς ο παίκτης της Ενωσης φάνηκε να είναι οφ σάιντ.

Το άσχημο νέο για τον Μανόλο Χιμένεθ και τον Δικέφαλο, όμως, ήρθε από την πλευρά του Αργεντινού. Στη φάση όπου δημιούργησε το τέρμα, ένιωσε τράβηγμα, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί πέντε λεπτά αργότερα (33’). Ο Ναμπίλ Μπαχά πέρασε στη θέση του, με την ΑΕΚ να χάνει σίγουρα σε ποιότητα και εμπνεύσεις.

Ωστόσο, στο 37΄ η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία και για δεύτερο γκολ, με την άμυνα του Ατρομήτου να «κοιμάται» σε εκτέλεση φάουλ του Μάκου, που πέρασε την μπάλα στον εντελώς αμαρκάριστο Μπάχα, αλλά ο Ιτάντζ απέκρουσε. Το ματς στο πρώτο μέρος κύλησε στον ίδιο -χαμηλό πάντα- ρυθμό, με το 1-0 του ηλεκτρονικού πίνακα να δείχνει το αποτέλεσμα των 22 ποδοσφαιριστών στον αγωνιστικό χώρο.

Στο δεύτερο μέρος οι δύο ομάδες αποφάσισαν να αποζημίωσαν τους περίπου 50.000 φιλάθλους που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ, με ένα… εκρηκτικό ξεκίνημα στα πρώτα λεπτά του. Ειδικά, η ομάδα του Περιστερίου φάνηκε «μεταμορφωμένη», δημιουργώντας μάλιστα των πρώτη φάση της επανάληψης. Στο 47΄, έπειτα από σέντρα του Καμαρά και κεφαλιά του Αναστασάκου η μπάλα έφυγε λίγο άουτ, ενώ στο 53΄ ο Μπαζίνσκι έχασε σπουδαία ευκαιρία με κεφαλιά μέσα από τη μικρή περιοχή, την μπάλα να αναπηδά και να φεύγει πάνω από το δοκάρι του Σάχα.

Ομως, η μεγαλύτερη ευκαιρία ήρθε από πλευράς Ενωση στο 57΄ με εκτέλεση Λαγού και κεφαλιά του Δέλλα, με τον Ιτάντζ να πραγματοποιεί απίστευτη απόκρουση και με τη βοήθεια του δοκαριού να κρατάει τον Ατρόμητο στη διεκδίκηση του τροπαίου. Στη συνέχεια της φάσης ο Μπαχά γύρισε τη μπάλα στον «Κολοσσό», που σημάδεψε την εξωτερική πλευρά των δικτύων. Δύο λεπτά αργότερα ο Μανωλάς με σωτήρια προβολή κόντραρε το σουτ του Τάτου μέσα από την περιοχή.

Γύρω στο 70’ άρχισαν και οι πρώτες κινήσεις από τον πάγκο, με τον προπονητή του Ατρομήτου να ανακατεύει πρώτος την… τράπουλα, ρίχνοντας στο ματς τον Μπρίτο. Στον αντίποδα, ο Ισπανός τεχνικός έβγαλε εκτός του Μπλάνκο για να ρίξει μέσα τον Καφέ. Η τελευταία κίνηση είχε αποτέλεσμα, καθώς ο Δικέφαλος ισορρόπησε το παιχνίδι στο κέντρο και περιόρισε την πίεση του Ατρόμητο. 

Μάλιστα, ο έμπειρος μέσος συνετέλεσε καθοριστικά στην κατάκτηση του Κυπέλλου για την ομάδα του, όταν στο 78’ η άμυνα των Περιστεριωτών αδράνησε και πάλι, ο Καφές προσπάθησε να στείλει τη μπάλα προς το τέρμα του Ιτάνζ, η κόντρα έστειλε τη μπάλα στον Μπάχα, που εντελώς αμαρκάριστος από το σημείο του πέναλτι έγραψε πανεύκολα το 2-0.

Το... κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο άνθρωπος που βοήθησε την Ενωση να φτάσει ξανά σε κατάκτηση τροπαίου, όταν στο 85΄ με πλασέ, μετά από ασίστ του Λαγού, διαμόρφωσε το τελικό (όπως έμελλε να είναι) 3-0. Εκεί ήταν που άρχισε να φαίνεται ότι θα ακολουθήσει μπάχαλο, με τους «κιτρινόμαυρους» οπαδούς να αδημονούν να «γευτούν» την επιτυχία της αγαπημένης τους ομάδας.

Το φινάλε του τελικού σημαδεύτηκε από άσχημες εικόνες, καθώς μερίδα οπαδών της ΑΕΚ, που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν, συμπλέχθηκαν με ποδοσφαιριστές του Ατρομήτου. Η παρέμβαση των ΜΑΤ έκανε ακόμη πιο τεταμένη την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα ο Τάσος Κάκος να σφυρίζει τη λήξη του ματς, επτά λεπτά πριν τη λήξη των καθυστερήσεων. Θυμίζουμε ότι, ο Κερκυραίος ρέφερι είχε δείξει οκτώ λεπτά καθυστερήσεων.

Εστω και με τα πολλά και με καθυστέρηση περίπου μισής ώρας, μέχρι να «καθαρίσει» το γήπεδο, ο Νίκος Λυμπερόπουλος πανηγύρισε -ως αρχηγός μάλιστα- την πρώτη κατάκτηση τίτλου της καριέρας του. Ένα κύπελλο, το οποίο αμφισβήτησαν έντονα οι άνθρωποι της ομάδα του Περιστερίου.