Suzuki Freewind service manual

Κατεβάστε το service manual του αγαπημένου μας Freewind. 
Πάντα χρήσιμο στη βιβλιοθήκη μας !

Καλές και ασφαλείς βόλτες.

Ψυχή και Φούλης...

Είχαμε καιρό να δούμε μία ΑΕΚ με ψυχή. Μία ΑΕΚ με δύναμη, τσαμπουκά, με παίκτες που έδειξαν να θέλουν το παιχνίδι. Αυτή η ΑΕΚ εμφανίστηκε ξανά στο Παγκρήτιο παίρνοντας μία σημαντική νίκη με 2-3, με τους κορυφαίους Μπλάνκο, Μπερνς, Γεωργέα να σκοράρουν και τον Γκερέιρο να τους ακολουθεί σε απόδοση.

Τεράστιο respect στο Φούλη μας , για τη κούρσα σε όλο το γήπεδο και το γκολ στο 94 ! Αυτός είναι η ψυχή της ΑΕΚ.

Στο σκαμνί ο Ριέρα

Πηγή: AEK LIVE

Η καταγγελία της ΑΕΚ έπιασε τόπο, καθώς η πειθαρχική επιτροπή της Σούπερ Λίγκας κάλεσε για την προσεχή Πέμπτη τον Σίτο Ριέρα του Πανιωνίου, για την γροθιά στο κεφάλι του Παντελή Καφέ στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ την Κυριακή. Αδιάψευστος μάρτυρας για την… αβλεψία των διαιτητών, το βίντεο με τη φάση.

Διαιτητής, βοηθοί και 4ος διαιτητής του αγώνα ΑΕΚ-Πανιωνίου, δεν… αντιλήφθηκαν ότι ο Σίτο Ριέρα πήγε στα… μουλωχτά και χτύπησε τον Καφέ. Η Ένωση προέβη σε επίσημη καταγγελία, οι δικαστές της λίγκας είδαν το βίντεο και έτσι τον κάλεσαν για την Πέμπτη στις 12:00 σε απολογία. Ο Ισπανός ποδοσφαιριστής αναμένεται να τιμωρηθεί με τρεις αγωνιστικές αποκλεισμό.

Αναλυτικά η κλήση του:

«Η Πρωτοβάθμια Πειθαρχική Επιτροπή της Super League κάλεσε σε απολογία τον ποδοσφαιριστή της ΠΑΕ Πανιώνιος Riera κατόπιν αυτεπάγγελτης παρακολούθησης του video του αγώνα μεταξύ των ομάδων ΠΑΕ ΑΕΚ – ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ διότι: “Στο 48ο λεπτό του πιο πάνω αγώνα βιαιοπραγήσατε κατά του αντιπάλου ποδοσφαιριστή Καφέ και συγκεκριμένα εκτός φάσης τον χτυπήσατε πισώπλατα με γροθιά, στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Το περιστατικό αυτό διέλαθε της προσοχής του διαιτητή”.

* Επί παραβάσει των άρθρων 1 επ. 5, 10 παρ.1 εδ. γ΄και 6 εδ. στ΄, 14 του Π.Κ. της ΕΠΟ και 15 παρ. 8 του ΚΑΠ».

Να καθαρίσει επιτέλους η κόπρος της σουπερκλίκας.

Η μόνη λύση για να καθαρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι να αποβληθούν οι παράγοντες που το λυμαίνονται.Ας δημιουργηθεί μια νέα λίγκα αν είναι δυνατόν. Τέλος με τους γραφικούς του τσαμπουκά και της αλητείας.

Δεν πάμε πουθενά με την υπάρχουσα κατάσταση. Τόσα χρόνια θεατές στο ίδιο χιλιοπαιγμένο έργο. 

ΟΥΣΤ...

H μέρα της μαρμότας

Καθε ΣΚ  έχουμε καταντήσει να ζούμε και να ξαναζούμε το ίδιο πράγμα...Σε κάθε αγώνα βλέπουμε το ίδιο έργο. Ζούμε τα ίδια πράγματα, είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

Η φετινή ΑΕΚ είναι ένα μείγμα ανικανότητας και αδιαφορίας. Ομάδα αδούλευτη, απροπόνητη , αδιάφορη. Μια θλίψη.

Τελικά το βαρέλι δεν έχει πάτο, κάθε αγωνιστική επιβεβαιώνεται και πάμε παρακάτω.

Καταντήσαμε η χαρά του μικρομεσαίου, όποιος γουστάρει παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει.

Και δυστυχώς δεν βλέπω φως στο τούνελ. Δεν υπάρχει.

Εμετός και αηδία...

...για μια ακόμα φορά ο "ένδοξος" οσφπ καθάρισε. Μνημείο αλητείας χθες στο κουραδόκαστρο. Να τους χαίρεστε. 

Εντωμεταξύ το αρχι-ορκ , ο χάπι χίπο, μιλάει για...ήθος.

Εμετός. Αλλά τέτοια πρωταθλήματα θέλετε, μια ζωή τα ίδια. Αηδίασε όλη η χώρα για μια ακόμα φορά.

Καλό ταξίδι Gary....

πηγή: Ελευθεροτυπία

O Gary Moore γεννήθηκε στη Β. Ιρλανδία το 1952 και ξεκίνησε την καριέρα του το 1969, σε ηλικία μόλις 16 ετών, με τους Skid Row. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα και πριν καλά καλά συμπληρώσει τα 20, εξέδωσε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο Grinding Stone. Το χαρακτηριστικό παίξιμο της κιθάρας με εμφανείς τις επιρροές από τα μπλουζ τον έκανε γρήγορα γνωστό, όμως η δόξα ήρθε με τη συμμετοχή του στους Thin Lizzy, συγκρότημα που έμεινε στην ιστορία του ροκ με τραγούδια όπως το Whiskey in the Jar.

Ωστόσο και η σόλο καριέρα του δεν στερήθηκε επιτυχιών. Στη δεκαετία του '80 έγραψε μαζί με τον Phil Lynott των Thin Lizzy το "Out in the fields", που κυκλοφόρησε το 1985, ενώ ευρύτερα γνωστός έγινε λίγο αργότερα με το Empty Rooms.

O Gary Moore άφησε την τελευταία του πνοή σε θέρετρο της Ισπανίας. Σύμφωνα με τους Irish Times τα αίτια του θανάτου του δημοφιλούς μουσικού θα διαπιστωθούν μετά από ιατροδικαστική εξέταση σε νοσοκομείο της Μάλαγα.

Ιστορίες κιτρινόμαυρης τρέλας...

πηγή: aek365.gr

Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο, αλλά αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ αυτήν την περίοδο δεν έχει εξήγηση όχι από «ειδικούς» του ποδοσφαίρου, αλλά ούτε από τους κορυφαίους ψυχολόγους του πλανήτη. Χαρά και λύπη, πανηγύρια και στεναχώρια, νίκες και ήττες «συγκατοικούν» μαζί με την ΑΕΚ. Εκεί που χαίρεσαι, έρχεται μία «σφαλιάρα» να σε προσγειώσει και μετά από 2-3 μέρες ξανά το πανηγύρι... Επίπονο και ψυχοφθόρο για τους φίλους της ΑΕΚ που έχουν περάσει πολλά και συνεχίζουν να βιώνουν μοναδικές ιστορίες κιτρινόμαυρης τρέλας. Όλα μπορούν να αναλυθούν, όλα μπορούν να έχουν δύο διαφορετικές αναγνώσεις (ο καθένας από την σκοπιά του), αλλά ένα είναι σίγουρο. Αυτό δεν είναι η ΑΕΚ που αγάπησαν οι εκατομμύρια φίλοι της σε όλο τον πλανήτη… Και δεν αντέχεται να συνεχιστεί.

Ο Αρης προλαβαίνει 5άδα κι η ΑΕΚ να τη χάσει

του Βασίλη Σαμπράκου.

πηγή: exedrasports.gr

Μια ρεαλιστική εκτίμηση των προδιαγραφών που φέρουν οι ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε χθες ο Μανόλο Χιμένεθ στο ΟΑΚΑ, κόντρα στον Αρη, βοηθά πολύ την κουβέντα της κατανόησης όσων συμβαίνουν (και) φέτος στην ΑΕΚ. Αργυρίου: Δεν είναι επιπέδου ΑΕΚ.

Κι είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να γίνει. Νταντόμο: Δεν ήταν, δεν είναι, δεν θα γίνει επιπέδου ΑΕΚ. Ματέος: Μπορεί κάποτε να τον δούμε, όπως είπε ο Χιμένεθ, στη Ρεάλ. Χθες δεν βλεπόταν στην ΑΕΚ. Διότι, το λιγότερο, δεν είναι ακόμη έτοιμος να παίξει σε ομάδα επιπέδου ΑΕΚ. Μανωλάς: Τα προσόντα του είναι προδιαγραφών ΑΕΚ. Οχι όμως το σημερινό επίπεδό του, ούτε η συγκέντρωσή του, ούτε η ποδοσφαιρική αντίληψή του. Μάκος: Φτάνει στο επίπεδο του κορμού της ΑΕΚ.

Γκερέιρο: Υπήρξε ποδοσφαιριστής υψηλών προδιαγραφών. Σήμερα δεν είναι. Μίτσελ: Πιθανόν να είναι κανονικός ποδοσφαιριστής. Οχι αυτή την εποχή. Πάπα Μπούμπα: Εχει στιγμές που είναι Ντιόπ, αλλά και μεγάλα διαστήματα που συμπεριφέρεται σαν Πάπα Μούφα. Δεν είναι αξιόπιστος για να βρίσκεται στην ενδεκάδα μιας ΑΕΚ. Σκόκο: Το επίπεδό του είναι υψηλότερο της σημερινής ΑΕΚ. Η απόδοσή του όμως είναι του σημερινού επιπέδου της ΑΕΚ. Μπερνς: Δεν έχει φτάσει ποτέ στο επίπεδο της ΑΕΚ. Μπλάνκο: Επιπέδου ΑΕΚ. Μπαχά: Με τα κιλά της αχρησίας στο σώμα του, δεν είναι σήμερα για να παίζει στην ΑΕΚ. Γκέντζογλου: Μπορεί να γίνει επιπέδου ΑΕΚ, αλλά δεν είναι.

Συμπέρασμα: Με 2,5 παίκτες επιπέδου ΑΕΚ στο χθεσινό σχήμα, πού να πάει ο Χιμένεθ την ΑΕΚ; Και πώς να την πάει; Οσο καλός κι αν είναι, που οι Ελληνες δεν μπορούμε να το βεβαιώσουμε, πώς να τη σουλουπώσει την ΑΕΚ ο Ισπανός;

Με τις επιλογές που έκανε η διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ κατάφερε να δώσει στον Χιμένεθ τρεις ανέτοιμους ποδοσφαιριστές στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Κι αυτούς επειδή τους βρήκε ο Ισπανός και τους έφερε, με τη γνώση ότι πρόκειται για ανέτοιμους παίκτες. Τι έκανε δηλαδή η ΑΕΚ; Δανείστηκε τρεις ανέτοιμους παίκτες, να τους ετοιμάσει μέχρι τον Μάιο, όταν θα φύγουν. Συγχαρητήρια!

Μετά το δεύτερο γκολ του Νέτο, ο Χιμένεθ χτύπησε τη γροθιά στο plexiglass της πλάτης του πάγκου. Είναι τυχερός που δεν έσπασε το χέρι του. Κάπου όμως έπρεπε να εκτονωθεί. Διότι εδώ και 4 μήνες σπάει το κεφάλι του για να βρει έναν τρόπο να βάλει διάρκεια στην απόδοση της ΑΕΚ, ώστε αυτή να στέκεται με αξιοπρέπεια στο τερέν. Κάθε φορά που του λείπουν όμως οι προδιαγραφών ΑΕΚ, δηλαδή ο Δέλλας, ο «Λύμπε» και οι Μπλάνκο, Σκόκο, Πάπα Μπούμπα, που είναι επιπέδου ΑΕΚ, σπάει τα μούτρα του. Διότι το υπόλοιπο ρόστερ αυτό το γάλα μπορεί να βγάλει.

Ο χθεσινός Αρης χρειάστηκε να κάνει τα βασικά για να φύγει νικητής από το ΟΑΚΑ και να πάρει μια ανάσα για το ηθικό του και το πορτοφόλι των βαθμών του. Στήθηκε σωστά, αμύνθηκε σωστά και… εμπιστεύτηκε την ΑΕΚ, που ήταν δεδομένο ότι θα έχει ακόμη μια φορά σημαντικά κενά, λάθη και παραλείψεις στην ανασταλτική της δράση. Ο Νέτο τιμώρησε δύο από αυτά τα λάθη και ο Αρης έφτασε καθαρά και δίκαια σε μια σημαντική νίκη, που του φτιάχνει, μετά από καιρό, το κέφι.

Ο Αρης, όπως αποδεικνύεται, προλαβαίνει να μπει στην 5άδα των playoffs. Η ΑΕΚ αποδεικνύει εσχάτως ότι προλαβαίνει να βγει από αυτήν την 5άδα. Είναι τέτοιο το πρόγραμμά της, που, αν δεν έχει τους πρωτοκλασάτους της στην 11άδα και την τύχη στο πλευρό της, προλαβαίνει να χάσει το τρένο. Αν κάτι μπορεί να κάνει ο Χιμένεθ, είναι να ανάψει μια λαμπάδα στο μπόι του Τραϊανού Δέλλα, μήπως και επιστρέψει νωρίτερα και τον βοηθήσει να βγάλει την άμυνα από την τρικυμία της.

Στο μέλλον μέσω... 1983!

γράφει ο Ανδρέας Δημάτος 

Σήμαινε πολλά για την ΑΕΚ το Κύπελλο Ελλάδας εκείνη την Τετάρτη 29 Ιουνίου του 1983, στον πρώτο τελικό του θεσμού, που έγινε στο κατάμεστο από 72.000 φιλάθλους ΟΑΚΑ. Και τότε είχε πάρει βαθιά ανάσα στα πέτρινα πρώτα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Κανείς δεν ξέρει πως θα ήταν τα πράγματα, αν δεν υπήρχε η λύτρωση έστω από την κατάκτηση ενός κυπέλλου.

Και τότε όπως και τώρα θα βρει απέναντί της τον ΠΑΟΚ. Και τότε όπως και τώρα ο ΠΑΟΚ είναι πολύ καλός και μπορεί μάλιστα να χαρακτηριστεί ακόμα και καλύτερός της σαν ομάδα.

Αλλωστε και σε εκείνο τον τελικό, παρά το 2-0 με τα γκολ των Θωμά Μαύρου και Βαγγέλη Βλάχου (με εκείνο το απίστευτο σλάλομ μέχρι την περιοχή του Μλάντεν Φορτούλα), ο ΠΑΟΚ στο τελευταίο ματς του μεγάλου Γιώργου Κούδα είχε παίξει καλύτερα κατά διαστήματα. Και τότε όπως και τώρα η ΑΕΚ είχε τον δικό της... Μίτσελ.

Δεν ήταν άλλος από τον Ρόδιο επιθετικό Μανώλη Κώττη (για όσους τον θυμούνται ακόμα) που στον ημιτελικό απέναντι στον Ηρακλή, όταν όλα έδειχναν χαμένα από εκείνο το 3-0 της τρελής παρέας του Χατζηπαναγή είχε τρυπώσει σε μία ανύποπτη φάση στην περιοχή του γηραιού και είχε κάνει το 3-1 για να πάρει η ΑΕΚ την πρόκριση με 2-0 στη ρεβάνς της Νέας Φιλαδέλφειας.

Η διαφορά είναι ότι στην πορεία της προς τον τελικό του ΟΑΚΑ δεν είχε τότε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, αλλά τον Ολυμπιακό με εκείνο το καταπληκτικό γκολ του Θωμά Μαύρου στο παλιό Καραϊσκάκη και με τον Κύπριο στόπερ Σταύρο Παπαδόπουλο να τον κυνηγά και να μην τον προλαβαίνει.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά για έναν σύλλογο, που παλεύει με νύχια και με δόντια, κόντρα σε μεγάλες αντιξοότητες, ίσως και κόντρα στον ίδιο του τον εαυτό για να κρατήσει τη δυναμική της μεγάλης ομάδας. Οπως θα την κατέστρεφε για πολύ καιρό αυτό το 1-3 από τον Παναθηναϊκό και ένας αποκλεισμός που θα έμοιαζε με έναν ακόμα διασυρμό (από τις πολλές μεγάλες απογοητεύσεις των τελευταίων χρόνων), έτσι τώρα μετά το 2-3 και την πρόκριση βρίσκει δύναμη για να συνεχίσει με το όραμα ενός τίτλου, που για την ΑΕΚ δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι άλλη η ΑΕΚ της «χρυσής» δεκαετίας του '90, που ακόμα και οι χαμένοι τελικοί από τον Παναθηναϊκό, όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα, δεν της έλεγαν και τίποτα, και άλλη η ΑΕΚ του σήμερα...

Για την ΑΕΚ του σήμερα η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Και είναι πολλά τα εννιά χρόνια χωρίς τίτλο για την ΑΕΚ. Είναι το μεγαλύτερο διάστημα στην ιστορία της χωρίς τίτλο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο εφετινός θεσμός του κυπέλλου την γυρίζει 28 χρόνια πίσω, στην κατάκτηση του τροπαίου του 1983. Είναι πολλές οι συμπτώσεις.

Οπως και για τον Μανόλο Χιμένεθ σημαίνει πολλά πράγματα αν καταφέρει να οδηγήσει μία ομάδα την οποία ανέλαβε τρεις μήνες μετά την έναρξη της περιόδου στην κατάκτηση ενός τίτλου. Και είναι γεγονός ότι έχει άστρο ο Χιμένεθ. Το άστρο που είχε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στην πρώτη του σεζόν (1988-89) στον πάγκο της ΑΕΚ και την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος. Και τότε άρχιζε ένα ωραίο παραμύθι.

Ο Χιμένεθ έχει ήδη δεθεί με αυτή την ομάδα, έχει αρχίζει να ταυτίζεται με τους οπαδούς της, έχει ήδη γίνει η κεντρική φυσιογνωμία μίας ομάδας που στέρεψε από είδωλα και από ηγέτες, που δικαίως αισθάνεται προδομένη από πολλούς στους οποίους πίστεψε και γνωρίζει πολύ καλά ότι με την κούπα του κυπέλλου στα χέρια του τα δεδομένα για αυτόν θα έχουν γίνει πολύ διαφορετικά και η δυναμική του τεράστια. Και η ΑΕΚ χρειάζεται κάποιον που θα δίνει όραμα. Κάποιον που θα συσπειρώσει εκ νέου σε μία εποχή με χαμένη πυξίδα. Μήπως εσείς γνωρίζετε κανέναν άλλο;

Είναι κάτι που προσπάθησε ο Μπάγεβιτς στην τρίτη του επιστροφή στον πάγκο της ΑΕΚ. Με μία ομάδα χωρίς ψυχολογία, ομάδα δουλεμένη στην προετοιμασία από άλλο προπονητή (όπως και τώρα για τον Χιμένεθ), μία ομάδα που δεν μπορούσε ούτε να βρει πρόεδρο, γνώριζε καλά πως το παιχνίδι θα γινόταν δικό του μόνο με επιτυχή κατάληξη στον τελικό του κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό. Εναν τελικό προ διετίας, που από τη μία την ανέβασε στα ουράνια και στη συνέχεια της έβγαλε το εισιτήριο επιστροφής για τα... τάρταρα! Από τέτοια πηγαιν – έλα άλλο τίποτα η ΑΕΚ των τελευταίων ετών.

Από εκεί, άλλωστε, πηγάζει κυρίως η παραδοχή ότι η ΑΕΚ κάποια στιγμή εδικαιούτο μία πρόκριση, σαν αυτή που πήρε το βράδυ της Τετάρτης στο ΟΑΚΑ. Ασχέτως αν έτσι όπως πήγε το ματς δεν την άξιζε, δεν έπρεπε να την πάρει και σχεδόν την είχε χάσει!

Συνήθως σε όλα αυτά τα θρίλερ των τελευταίων ετών τα ματς τελείωναν με τους παίκτες της Ενωσης να είναι πεσμένοι ανάσκελα στο έδαφος. Να... πανηγυρίζουν μία τέτοια πρόκριση δεν το θυμούνται ούτε οι ίδιοι! Για αυτό έφτασαν ακόμα και να φιλούν τις εικόνες στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ!

Και δεν μιλάμε για μία απλή πρόκριση. Μιλάμε για μία πρόκριση που είχε σχεδόν... σβήσει παρά το ότι η ΑΕΚ είχε να υπερασπισθεί ένα 0-2 στο πρώτο ματς συν ένα δικό της γκολ στο 13ο λεπτό της ρεβάνς. Ενα 3-0 στο 13' της ρεβάνς που η ΑΕΚ το ξόδεψε για πλάκα παθαίνοντας πανικό μετά τη γρήγορη αντίδραση του Τζιμπρίλ Σισέ και το γκολ δώρο μίας ολόκληρης άμυνας.

«Ο Θεός ήθελε να προκριθεί η ΑΕΚ» δήλωσε ο Μανόλο Χιμένεθ. Και δεν είχε άδικο. Το ήθελε ο Θεός! Οπως βεβαίως δεν την ήθελε κυπελλούχο Ελλάδας πριν από δύο χρόνια στο ίδιο γήπεδο στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Με παρόμοια εξέλιξη, με ένα τέτοιο γκολ του Ντάρμπισιρ στις καθυστερήσεις της κανονικής διάρκειας. Με ένα γκολ που δεν είχε έρθει από λάθος ενός ποδοσφαιριστή της, όπως στην περίπτωση του μοιραίου στρατιώτη Καρνέζη, αλλά από συνολικό μίας ολόκληρης ομάδας και από έναν επιθετικό που έπαιζε... ημιαναίσθητος.

Το βράδυ της Τετάρτης στο ΟΑΚΑ ο Μίτσελ δεν ήταν ημιαναίσθητος, αλλά ένας ποδοσφαιριστής που ακόμα καλά καλά δεν έχει βρει τα πατήματά του, που δεν κατάφερε να μπει στο ματς στα περίπου δεκαεπτά λεπτά που αγωνίστηκε (αν και θα έπρεπε να έχει μπει νωρίτερα στη θέση του... σκασμένου Μάκου από το πολύ τρέξιμο στο πρώτο ημίχρονο) και που πρόλαβε στο δεύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα της ομάδας να γίνει ήρωας για τους οπαδούς της ομάδας του και να βγάλει την... υποχρέωση στον Μανόλο Χιμένεθ που τον έχει χαρακτηρίσει ποδοσφαιριστή ικανό για καριέρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Αν κάνει βεβαίως... συνήθεια τέτοια γκολ, τότε είναι πιθανό ακόμα και να φορέσει τη φανέλα της Ρεάλ, αλλά το ζητούμενο στην δική μας περίπτωση είναι περισσότερο το άστρο του Μανόλο Χιμένεθ, το οποίο καθήλωσε ακόμα και τον Τζιμπρίλ Σισέ. Τόσο πολύ που αισθάνθηκε όπως πάνω κάτω τα όσα δήλωσε στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου του ΟΑΚΑ.

Αν θέλουμε βεβαίως να αναφερθούμε και στη διαιτησία, προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Ο Παναθηναϊκός, μέσα στην δικαιολογημένη πίκρα του για έναν αποκλεισμό που ήρθε με τρόπο που δεν χωνεύεται (ειδικά όταν έχει κάνει το καλύτερο εφετινό του παιχνίδι και έχει δώσει σαν ομάδα τη δική του απάντηση) δεν μπορεί να βρει άλλοθι στον Παππά.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μείνει στα δύο γκολ της ΑΕΚ – δώρο από τον Καρνέζη, έστω και αν δεν πρέπει να «κάψει» τον νεαρό πορτιέρο, που θα χρειαστεί τεράστια ψυχική δύναμη για να ανακάμψει.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να σταθεί στην ευκαιρία που μόνος του χάνει -μαζί με το κοντρόλ- ο Λέτο για να κάνει το 1-4 σε μία από τις τρελές κούρσες του Τζιμπρίλ Σισέ στο φινάλε. Μπορεί και να σταθεί στον Αργεντινό της ΑΕΚ και συνονόματο του Σεμπάστιαν Λέτο, τον Σεμπάστιαν Σάχα, που ίσως ήταν και ο μοναδικός της παίκτης που πίστεψε στην ανατροπή, όταν όλα έδειχναν χαμένα και ανέλαβε από μόνος του το ρόλο του λίμπερο και της οργάνωσης του παιχνιδιού της ομάδας του στα τελευταία λεπτά, κάτι που έκανε πολύ καλύτερα από τον Μπλάνκο ο οποίος δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε τέτοιο ρόλο.

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να σταθεί ούτε στα τριάντα δευτερόλεπτα πέραν του επτάλεπτου που διήρκεσε το ματς, ούτε πολύ περισσότερο στην αποβολή του Βύντρα. Την ώρα που η ΑΕΚ έπαιζε με... κιτρινισμένο τον αμυντικό της χαφ, Ντιόπ, από το 29' για φάουλ που δεν έκανε, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να παίζει με δέκα παίκτες από το 34' γιατί τότε ο Βύντρα θα έπρεπε να είχε δει την δεύτερη κίτρινη και όχι στο 73'.

Και μπορεί ο Σισέ να δήλωσε ότι θα το... προτιμούσε από την αποβολή στο πλάγιο, αλλά ο Παναθηναϊκός θα είχε μείνει με δέκα παίκτες στο 1-1 και όχι στο 1-3. Και θα ήταν πολύ πιο δύσκολο... Είναι άλλωστε ξεκάθαρο ότι ο άπειρος Παππάς έπαιζε Παναθηναϊκό μέχρι να γίνει το 1-3 και στη συνέχεια διευκόλυνε τις γιόμες απελπισίας των παικτών της ΑΕΚ προς την περιοχή του Καρνέζη.

Αυτό που έκανε ο Μίτσελ βλέποντας τον νεαρό πορτιέρο του Παναθηναϊκού να έχει φτάσει στη μικρή του περιοχή ήταν πολύ πιο ορθολογικό και δικαιώθηκε, έστω βεβαίως για να μπει ένα τέτοιο γκολ θα πρέπει την μπάλα να την σπρώξει στα δίχτυα και ο... Θεός που αποφάσισε ότι η ΑΕΚ είχε κάποια φορά κι εκείνη το δικαίωμα για κάτι τέτοιο.

Και είναι πολύ δύσκολο για τον οποιονδήποτε να μπει στην ψυχολογία του οπαδού της ΑΕΚ την ώρα που παραδομένος για μία ακόμα φορά στην απογοήτευση έβλεπε την μπάλα από το πόδι του Μίτσελ να καταλήγει στο βάθος της εστίας του Καρνέζη. Και έναν ποδοσφαιριστή που έμαθε πιθανότατα πριν από λίγες μέρες ότι υπάρχει μία ελληνική ομάδα με το όνομα ΑΕΚ να ξεσπάει σε λυγμούς καταλαβαίνοντας αυτόματα ότι είχε πετύχει κάτι που δεν ήταν σημαντικό μόνο για τον ίδιο.

Ο οπαδός της ΑΕΚ καταλαβαίνει πολύ καλά ότι τα τελευταία χρόνια η απόσταση της ομάδας του και από τον Ολυμπιακό (του Κόκκαλη και του Μαρινάκη) και από τον Παναθηναϊκό (τουλάχιστον όσο κρατούσε η δυναμική των πολυμετοχικών) έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια όσο ίσως ποτέ ξανά από την ίδρυσή της και μετά. Και έχει μεγάλη ανάγκη να πατήσει και πάλι στα πόδια του, να αισθανθεί ότι θα δει και πάλι φως στο βάθος του τούνελ. Του αρέσει και αντέχει την ταλαιπωρία πολύ περισσότερο από τον οπαδό του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού αλλά κάπου απόκαμε... Μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για αυτό;

«Μην το λες αυτό» μου έλεγε τις προάλλες ο μεγάλος Στέλιος Σεραφείδης σε μία τυχαία συνάντηση που είχαμε, μετά το 0-4 από τον Ολυμπιακό Βόλου:

«Πάντα έτσι ήταν η ΑΕΚ από τη δική μας εποχή. Εκεί που σε πηγαίνει ψηλά και σε κάνει περήφανο, σου δίνει μία σφαλιάρα και δεν θέλεις να βγεις από το σπίτι σου. Και μετά πάλι από την αρχή, πάλι υπερήφανος, πάντα βρίσκει τον δρόμο της. Μέχρι να τον ξαναχάσει»... Μπορεί και να είναι έτσι! Να είναι ο λόγος της γοητείας μίας ομάδας που πάντα ήταν διαφορετική από τις υπόλοιπες μεγάλες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η ουσία όμως είναι ότι τα τελευταία χρόνια σχεδόν πάντα όταν κατάφερνε να φτάσει στη βρύση, ποτέ δεν έπινε νερό. Να σηκωθεί ψηλά και ενώ ήταν πεσμένη στο καναβάτσο, συμβαίνει μετά από πολλά χρόνια. Ενα τέτοιο ξεδίψασμα ήταν το γκολ του Μίτσελ. Μεγάλο ξεδίψασμα με τον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε.

Και η ΑΕΚ κάτι τέτοιο το είχε πολύ μεγάλη ανάγκη...

Y.Γ. 1 Είναι απαράδεκτο εν έτει 2011 οι οπαδοί μίας ομάδας να μπαίνουν ό,τι ώρα θέλουν μέσα σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Και η ΑΕΚ θα πρέπει να προσέξει γιατί στις τάξεις της ΕΛΑΣ υπάρχουν πληροφορίες ότι στις τάξεις των οπαδών της έχουν παρεισφρήσει τα πλέον επικίνδυνα άτομα που απειλούν με την πρώτη ευκαιρία για την επόμενη μεγάλη ταραχή σε ελληνικό γήπεδο. Η εικόνα του ΟΑΚΑ ήταν για μία ακόμα φορά απαράδεκτη πριν, στη διάρκεια και μετά το τέλος του ματς και δεν «σκεπάζεται» από την πρόκριση. Η αλητεία και η όποια αθλητική επιτυχία ποτέ δεν συμβαδίζουν.

Υ.Γ. 2 Καλά η διμοιρία των ΜΑΤ από την Αθήνα. Αλλά και ταξίαρχος μαζί;

Ψυχή βαθιά για το κύπελλο.

πηγή: The Player

Προφανώς και το γκολ που πέτυχε ο Μίτσελ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, δεν είναι βγαλμένο από φάση δουλεμένη στην προπόνηση. Είναι επίσης δεδομένο πως για πρώτη φορά σε ντέρμπι η ΑΕΚ έκανε λανθασμένη αγωνιστική διαχείριση. Κάτι άλλωστε που παραδέχθηκε δημοσίως και ο ίδιος ο Χιμένεθ. Επομένως τι μπορεί να κρατήσει η ΑΕΚ από αυτή την πρόκριση, εκτός από την ίδια την πρόκριση; Σίγουρα το πάθος και την ψυχή που έβγαλαν σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές της, μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. «Οι παίκτες έβγαλαν τον πολεμιστή που κρύβουν μέσα τους» είπε ο Χιμένεθ.

Και ίσως για τον Ισπανό τεχνικό που επιμένει πως «το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία αρκεί να έχουμε δώσει και την ψυχή μας για να το πάρουμε», ακόμα πιο σημαντικά από το γκολ του Μίτσελ, ήταν όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν. 

1. Το σπριντ με επίδοση Μπόλτ του Νίκου Καράμπελα στο 90ο λεπτό προκειμένου να προλάβει τον Σισέ και να του πάρει την μπάλα. Τα αποθέματα δύναμης και ψυχής που έβγαλε χθες(και κάθε φορά) ο Καράμπελας, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία στον Χιμένεθ πως βρήκε επιτέλους το κατάλληλο αριστερό μπακ.

2. Ο τρόπος που ο Κώστας Μανωλάς στο 85ο λεπτό έστειλε στις… πινακίδες τον Λέτο λίγο πριν σουτάρει. Ο νεαρός κεντρικός αμυντικός δεν είχε ξεπεράσει 100% τον τραυματισμό του και ήταν ξεκάθαρο πως δεν πατούσε καλά στο γήπεδο. Αλλά με εξαίρεση μία ή δυο φάσεις σ’ όλο το ματς ουδείς το κατάλαβε.

3. Η απόφαση του Σεμπάστιαν Σάχα να παίξει στα τελευταία δέκα λεπτά σε θέση λίμπερο και παράλληλα να εκτελεί με την μπάλα στα πόδια χρέη επιτελικού μέσου. Και να φωνάζει συνεχώς στους συμπαίκτες του προσπαθώντας να τους εμψυχώσει. Πριν από λίγους μήνες, ο ίδιος παίκτης συγκέντρωνε όλα τα πυρρά περί αδιαφορίας των ξένων. 

4. Το αρχηγικό παιχνίδι του Γρηγόρη Μάκου, ακόμα και όταν άρχισε να αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού. Αλλά κυρίως το γεγονός πως σχεδόν με το ένα πόδι, έκανε σπριντ από τον πάγκο στο τέλος του ματς για να αγκαλιάσει τον σκόρερ Μίτσελ. Είναι ξεκάθαρο πως είναι ο επόμενος(και για την επόμενη πενταετία) αρχηγός της ΑΕΚ. 

5. Το γεγονός πως ο Νάτσο Σκόκο ήταν για 75 λεπτά εκτός παιχνιδιού, αλλά ξαφνικά «αφήνιασε». Πήρε άπειρες προσπάθειες στην επίθεση, ενώ έκανε σπριντ μέχρι την άμυνα και τάκλιν. Και μόλις έβαλε το γκολ ο Μίτσελ έκανε ένα σπριντ και βρέθηκε σε χρόνο μηδέν πρώτος πάνω στον Ισπανό και τον σήκωσε στον αέρα.

6. Η καταλυτική παρουσία του Νίκου Λυμπερόπουλου. Αυτή την φορά δεν σκόραρε όπως στο πρώτο ματς. Αλλά έκανε όλες τις άλλες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Κυριολεκτικά. Και μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. 

7. Η υπερπροσπάθεια του Ναμπίλ Μπάχα να βοηθήσει την ομάδα, μόλις με τρεις προπονήσεις στα πόδια του. Αλλά και το γεγονός πως ο Μαροκινός πανηγύριζε σαν τρελός στο τέλος και ήταν ο δεύτερος μετά τον Σκόκο που έτρεξε να σηκώσει στα χέρια τον Μίτσελ.

Όλα αυτά τα κομμάτια, συνθέτουν το παζλ της βαθιάς ψυχής της ΑΕΚ. Και η αλήθεια είναι πως αυτό αποτελεί ίδιον της ΑΕΚ του Χιμένεθ. Ο Ισπανός τεχνικός έχει καταφέρει να το δώσει και πάλι στην ομάδα. Και του πιστώνεται 100%. Εξάλλου ο Χιμένεθ περισσότερο ακόμα και από την τακτική, έχει δουλέψει – και εξακολουθεί να δουλεύει – στην ψυχολογία. 

Η παραδοχή του Σισέ....

Πηγή: aek365.gr

Του Αλέξανδρου Λυμπέρη
Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά ακούω άνθρωπο να παραδέχεται δημόσια τις... προσωπικές στιγμές που έχει με το... ταίρι του. Εντάξει. Σε μία παρέα, με τους φίλους μας, μπορούμε να αποκαλύψουμε τι κάνουμε στο κρεβάτι μας. Αλλά με προσωπική πρωτοβουλία να πάρουμε ένα μικρόφωνο και να το διατυμπανίζουμε; Δεν το 'χω ματαξαναδεί, ούτε ματαξανακούσει. Ευτυχώς που υπάρχει ο εκκεντρικός σούπερ σταρ του Παναθηναϊκού (που πραγματικά ζηλεύω που φοράει τα πράσινα και όχι τα κιτρινόμαυρα) για να πούμε ότι το ακούσαμε και αυτό, σε αυτή τη ζωή. Μπράβο του και πάλι μπράβο του. Ο Σισέ λοιπόν το είπε. Ο Κωστάκης από την άλλη το έδειξε. Πόνεσε τόσο πολύ που στο 89' έπεσε κάτω από τους πόνους, μπροστά στα καρέ του Σάχα. Επειδή όμως δεν πονούσε τόσο πολύ, ώστε οι παίκτες της ΑΕΚ να πετάξουν την μπάλα έξω, είπε να σηκωθεί και να πάει στην περιοχή του Καρνέζη τρέχοντας, ώστε να πέσει και εκεί, μπας και φιλοτιμηθεί ο Παππάς και κάνει κανένα 3λεπτο καθυστερήσεις. Κάτι που κατάφερε στο 90' (σημειώνεται εδώ πως ήδη είχαν ανακοινωθεί τα λεπτά των καθυστερήσεων).

Ο Κωστάκης, αυτό το παλικάρι, επικαλέστηκε τραυματισμό. Προφανώς την έπαθε όταν έτρεχε να «κρυφτεί» στον πάγκο της ΑΕΚ και όχι στου Παναθηναϊκού. Την ώρα που ο Σισέ δεν κουνήθηκε εκατοστό και ενώ ήταν σε απόσταση αναπνοής από τους 10 ανεγκέφαλους που μπήκαν στο γήπεδο, ο Κωστάκης, αυτό το παλικάρι, έκανε σπριντ στον πάγκο της Ένωσης και όχι στους συμπαίκτες του, που άλλαζαν πάσες για να διατηρούνται «ζεστοί», αφού κανείς τους δεν κινδύνευε. Για τον διαιτητή δεν έχω να πω και πολλά. Για δύο πράγματα είμαι σίγουρος. Ο Μίτσελ του έκανε ακριβώς ότι και στον Σισέ και πως στην ΑΕΚ θα πρέπει να προσέξουν στη συνέχεια. Αφού το εγχείρημα... Παππά δεν έπιασε τώρα, είμαι σίγουρος ότι θα έρθει κάποιος άλλος στην πορεία για να ολοκληρώσει το έργο. Και για να μην ξεχνιόμαστε: «Τελεία και παύλα ΑΕΚ είσαι...».

ΥΓ Συγχαρητήρια στον υιό του Πολέμη που από τη σουίτα φώναζε στους οπαδούς: «Σας γαμ...». Κρίμα, γιατί αυτό που είπε τον φέρνει αντιμέτωπο με τον Σισέ. Ας αποφασίσουν εκεί στον Παναθηναϊκό. Μας... ή τους...;

ΥΓ 1 Πάντως δεν το λες κακό η «φτωχή» ΑΕΚ να έχει μπροστά της έναν στόχο και ο «πλούσιος» Πολυμετοχικός από τον Φλεβάρη να μας έχει αφήσει χρόνους.

ΥΓ 2 Σήμερα γίνεστε 103. Να τα χιλιάσετε. Κανείς δεν θέλει... πεθαμένο τον καλύτερο πελάτη του.

Ο Παππάς θύμισε Ποντίκη, Δημητρόπουλο.

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

πηγή: sport-fm.gr

Ο διαιτητής Παππάς έκανε ότι μπορούσε για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του προημιτελικού. Βλέπετε, με αποβολή του Βύντρα ή του Λέτο θα έπρεπε το ματς να έχει διαμορφωθεί με διαφορετικά κριτήρια για την υπόλοιπη μία ώρα του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να έχει μείνει με δέκα παίκτες στην καλύτερη γι' αυτόν περίπτωση, ωστόσο, ο Παππάς εμφανίστηκε… μεγαλόψυχος.

Ακόμα και για τη φάση του Λέτο υπάρχει αποβολή ακόμα και αν ο Αργεντινός αποπειράθηκε και μόνο να χτυπήσει τον Καράμπελα. Εγώ κάνω «σκόντο» και λέω ότι δεν υπάρχει καθόλου κάρτα, επειδή θεωρείς αμελητέο το γεγονός ή υπάρχει μόνο κόκκινη.

Το γεγονός πως ο Βύντρα αποβλήθηκε στο 72ο λεπτό για μια φάση αστεία, αναδεικνύει ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής ήξερε πολύ καλά ότι είχε επηρεάσει το αποτέλεσμα του αγώνα. Ασφαλώς πέρα από τις αποβολές, υπάρχει το φάουλ στον Καφέ που ο διαιτητής γυρνάει πίσω τη φάση για να το δώσει, ενώ ο Σκόκο πάει να φύγει μπροστά με καλές προϋποθέσεις, ενώ μετά από καθαρό φάουλ του Κατσουράνη, ο Παναθηναϊκός βγάζει κόντρα επίθεση και κάνει ευκαιρία.

Δεν θα σταθώ καθόλου στο παιχνίδι. Απλά, αναρωτιέμαι πως ο κ. Τεροβίτσας, ενώ ο διαιτητής είχε πάρει βαθμό με τον οποίο παραπεμπόταν, σφύριξε επαναληπτικό προημιτελικό Κυπέλλου. Κι ασφαλώς δεν ξεχνάω τα… φανταστικά επεισόδια, τα οποία παραλίγο να στερήσουν από την ΑΕΚ το δικαίωμα να παίξει με κόσμο στο παιχνίδι αυτό.

Όσο για την υπεροχή του Παναθηναϊκού. Αυτή υπήρχε όντως και πραγματικά έκανε από τα καλύτερα του φετινά παιχνίδια. Με την υποσημείωση πως όταν ξέρεις ότι ο διαιτητής σε παίζει με άλλα μέτρα και σταθμά από την άλλη ομάδα, έχεις και μια ψυχολογική αβάντα παραπάνω.

ΥΓ: Από την ΑΕΚ ισχυρίζονται ότι ο πρώτος βοηθός είπε στον Παππά πως ο Λέτο έπρεπε να αποβληθεί. Αν αληθεύει, τότε ο κ. Τεροβίτσας θα πρέπει να χαίρεται διπλά για τον συγκεκριμένο διαιτητή του.

ΥΓ1: Ο Κώστας Κατσουράνης μίλησε για αδικία. Δεν τον θυμάμαι τόσο καυστικό με τη διαιτησία, όταν ως παίκτη της ΑΕΚ του είχαν στερήσει το δικαίωμα να διεκδικήσει είσοδο σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά το ματς με το πέναλτι του Μπούρμπου στη Λεωφόρο. Πάλι καλά που μας έκανε και χάρη που έπαιζε στην ΑΕΚ, όπως μας είχε πει ο Ντέμης Νικολαϊδης.

ΥΓ2: Γι' αυτούς που δεν δίνουν μεγάλη σημασία. Ο παίκτης που έπρεπε ν' αποβληθεί από το πρώτο μέρος, σημειώνει το 3ο γκολ.

Ο Χίτσκοκ είναι ΑΕΚ!

πηγή: The Player

Με γκολ του Μίτσελ στο 8ο λεπτό των καθυστερήσεων, μετά από τραγικό λάθος του Καρνέζη, η ΑΕΚ πήρε μία απίστευτη πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου Ελλάδας! Η «Ένωση» μετά το 2-0 του πρώτου αγώνα και το γκολ του Λαγού φάνηκε να κλειδώνει την πρόκριση, αλλά ο Παναθηναϊκός έκανε το 3-1 και ενώ ήταν έτοιμος να πανηγυρίσει, ο Ισπανός μέσος σκότωσε τους «πράσινους». 

ΑΕΚ-Αραούχο άσο

Πηγή: Gazzetta.gr

Η ΑΕΚ κέρδισε την πρώτη μάχη στην διαμάχη που έχει με τον Κάρλος Αραούχο.  Η αρμόδια επιτροπή της ΕΠΟ αποφάσισε τη λύση του συμβολαίου με υπαιτιότητα του Αργεντινού, ενώ επιδίκασε στην Ένωση το ποσό του 1,5 εκατ. ευρώ. Επίσης, απαγορεύει στον 29χρονο άσο να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε ομάδα για τους επόμενους τέσσερις μήνες. Βέβαια, αυτή είναι η πρώτη μάχη, αφού ο Αραούχο έχει προσφύγει στη FIFA, που θα αποφασίσει την τύχη της υπόθεσης. Ο Αραούχο ο οποίος συμφώνησε σε όλα με την Λανούς κι επέστρεψε στην χώρα του, είχε απαιτήσει να πάρει μεταγραφή επικαλούμενος ένα προσωπικό πρόβλημα.